het weeshuis en de pleegmoeder

Vanochtend werden we allemaal uitgerust wakker. De bedden hebben niet het Westerse comfort (die van Mei-Lynn is letterlijk van houten planken) maar ondanks dat hebben we allemaal lekker geslapen. Ontbijten is in het hotel niet mogelijk dus zijn we naar een plaatselijk tentje geweest waar we heerlijk noodlesoep als ontbijt hebben gehad. Ook in de ochtend worden hete pepers niet geschuwd, dus de deo was na 10 minuten al weer uitgewerkt. Na dit heerlijke ontbijt zijn we naar het tehuis gereden, niet ver van het hotel. Daar aangekomen herkenden we e.e.a. van de foto's die Mr Lu (de directeur van het weeshuis) ooit voor ons heeft gemaakt.

We werden verwelkomd met knallend vuurwerk en een banner met daarop: Welcom home Lu Ya Qun en de naam van een ander meisje dat dezelfde dag op bezoek was in het tehuis. Binnen een warm welkom met allemaal stafleden van het tehuis. We herkenden de stafleden van de overdracht en konden de foto's van destijds laten zien. Er omheen liepen allemaal buurtkinderen. Op dit moment zijn er geen kinderen in het tehuis. Alle kinderen (30 in totaal) zijn ondergebracht bij pleegmoeders. Van Mr Lu kreeg Mei-Lynn een mooi masker. Hij vertelde dat hij een aantal jaren geleden in Nederland is geweest op uitnodiging van Meiling en liets ons vol trots de foto's zien.

Nadat we alle cadeautjes hadden gegeven zijn we nog wel een kijkje gaan nemen in het tehuis. Niet groot, maar wel schoon en opvallend dat er qua speelgoed niet zoveel is. Overigens hebben we vrijwel nergens kinderen met speelgoed zien spelen.

Na de vindplaats te hebben bezocht zijn we doorgereden naar Mei-Lynn haar pleegmoeder. Een klein kwartiertje rijden en net buiten de stand. Inmiddels is ze al zo'n 70 jaar oud. Ook hier herkende we de omgeving van de foto's.

We werden heel hartelijk ontvangen, met een schaal vol lekkers, meloen, lyches en wat te drinken. De hele familie was opgetrommeld: pleegmoeder, pleegvader, 2 zoons en 1 dochter en 3 kleinkinderen. De pleegfamilie blijkt voor Chinese begrippen bijzonder groot te zijn (wel 7 kinderen). Mei-Lynn haar pleegmoeder was duidelijk geemotineerd haar weer terug te zien. Mei-Lynn werd aan alle kanten door haar familie vertroeteld en geknuffeld. Als baby blijkt Mei-Lynn altijd een stil meisje geweest te zijn die alles in haar opnam. We hebben nog even mogen kijken waar ze de 10 maanden heeft geslapen, naast haar pleegmoeder.

Als afsluiting van dit voor ons emotionele bezoek kreeg Mei-Lynn een zak vol vijgen en rozijnen mee en daarnaast nog een doos met schaaltjes. Erg verwend is ze dus wel.

Aan het einde van de ochtend zijn we nog met Mr Lu en zijn staf gaan lunchen. Wij met een gedeelte van de staf in het ene kamertje. De Amerikanen met het andere gedeelte van de staf in het kamertje er naast. Ook nu was het eten weer heerlijk en is er veel geproost.

Na de laatste cadeautje overhandigd te hebben was het officiele gedeelte van onze reis afgerond. Nu zitten we in de relax fase. We zijn 's middags nog naar de kleermaker geweest om voor Mei-Lynn een Chinese jurk te laten maken. Opa, Richard en Jelle hebben nog stof uitgezocht voor een overhemd. Dat was bij de buurvrouw van de kleermaker waar de jurk vandaan kwam. Die dacht vervolgens dat ze minder ontving voor de overhemden dat wij voor jurken betaalde. Dus die begon een hele tirade dat er meer geld bij moest. Opa weer tegenbieden, uiteindelijk zei hij dat de deal over was en liep weg. Onze chauffeur seinde dat we dit goed deden, tenslotte is afdingen typisch Chinees. Uiteindelijk hebben ze de overhemden toch nog gekocht.

Al met al een enerverende dag. Oorsrponkelijk was het de bedoeling dat we alles over 2 dagen zouden verspreiden maar nu hebben we er 1 dag overgedaan. We kijken nu of we evt. morgen al teruggaan naar Nanchang. Voor nu tai chen

Gerard, Richard, Jelle, Mei-Lynn en Bea